لبخند نارنجی بر لبان اردیبهشت بندرعباس/ کاری از هنرمند بستکی الاصل ساکن بندرلنگه

کنسرت‌ لبخند نارنجی ارائه‌ای متفاوت از بهنام پانیزه، به گمان و پیش‌بینی علاقه‌مندان به موسیقی هرمزگان می‌تواند گامی ارزنده و قابل تامل در این راه باشد.

به گزارش پایگاه خبری بادگیر به نقل از خبرگزاری فارس از بندرعباس، مرکز هرمزگان را شاید به جرات بتوان پایتخت موسیقی پاپ دانست شهری که در سال‌های گذشته بیشترین کنسرت‌های پاپ در آن اجرا و کمتر خواننده مطرح در این سبک موسیقی بوده که به بندرعباس سفر نکرده باشد.

این سبک از موسیقی در این شهر جوانان زیادی را به سمت خود کشانده و اغلب موزیسین‌های این استان در این سبک مشغول به فعالیت هستند.

بهنام پانیزه اما پاپ را به سبک و سیاق خودش اجرا می‌کند و اعتقاد دارد باید شیوه و یا طرح نویی در اندازیم زیرا موسیقی پاپ در استان احتیاج به یک نوآوری دارد.

پانیزه یکی از جوانان هرمزگانی ساکن بندرلنگه و اصالتا بستکی علاقمند به حوزه هنر به ویژه به موسیقی است ولی به گفته خودش (من یک بازیگر علاقمند به موسیقی هستم) زیرا حرفه اصلی او بازیگری تئاتر است.

او با استفاده از تلفیق بازی و یا اجرای بدن همچنین کلام توانسته موسیقی پاپ را به شکل دیگری به مخاطب نشان دهد.

مخاطبی که عادت کرده یک گروه بر روی صحنه اجرا کند، تماشگر تنها بشنود و برود.

او با موسیقی بازی می‌کند و گاه تماشاگر را با خود در اجرا همراه می‌کند و ارتباط خوبی میان آنها شکل می‌گیرد.

کنسرت “لبخند نارنجی” در آخرین شب اردیبهشت هرمزگان توانست با اجرایی تلفیقی با استفاده از چیدمان و سناریویی طراحی شده شکل دیگری از اجرای موسیقی پاپ را به همگان نشان دهد اجرایی که در آن تنها یک نوازنده و خواننده داشت گرچه در برخی از موزیک‌ها از سازهای دیگری به عنوان همراه استفاده شد اما آنچه تنها به چشم می‌آمد بازی و حرکات خوب و متناسب با ترانه‌های انتخاب شده بود.

ترانه‌هایی که به گفته خود پانیزه به منظور و هدف خاصی برای این اجرا انتخاب شدند.

ابراهیم پشتکوهی یکی از هنرمندان هرمزگانی درباره این سبک اجرا می‌گوید ارتباط با مخاطب و بهره‌گیری از تماشاگر به عنوان بخشی از اجرا و دخالت دادن شنونده در ساختار ترانه از ویژگی متمایز کننده این نوع اجراست.

موسیقی پانیزه اگر چه لختی و لحظه‌ای به آثار باب دیلن، جان لنون و منصفی نزدیک می‌شود اما در نهایت اصالت خود را بازمی‌یابد و خود را به عنوان صدایی که هویت یگانه‌ای دارد مطرح می‌سازد.

تسلط او به زبان بستکی، رفت و برگشت‌هایش به زبان فارسی، رهایی در رفتار بدنی، طنز در ترانه‌ها و دلبری در بیان شاخصه‌های اصلی کار اوست.

بهنام پانیزه نوید یک خواننده خلاق را می‌دهد که می‌تواند افق‌های تازه‌ای را به روی مخاطبش بگشاید.

در اجرای لبخند نارنجی شاهد اجرای برخی از ترانه‌های محلی بستکی با تنظیم و گاهی آهنگ‌سازی جدید اجرا بودیم که در آن روایت و داستان‌های عاشقانه حماسی و گاه به اصطلاح کوچه بازاری با بازی بدنی به نمایش گذاشته شد.

استفاده از رنگ نارنجی همچنین طراحی صحنه‌ای که خواننده برای هر کدام از اجراها از ابزارهای آن استفاده می‌کرد از دیگر ویژگی‌های این اجرا بود.

همراهی دو ساز کاخون و ملودیکا توانست بر اجرای بهتر و ایجاد نوستالژی به ویژه در اجرای موسیقی بستکی کمک زیادی کند.

حرکت و نزدیک شدن خواننده به تماشاگر، در بیرون از صحنه و رفت آمد در میان آنها توانست حس نزدیکی و ارتباط بهتری با مخاطب را ایجاد کند.

پانیزه در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر فارس در بندرعباس، کار خود را اینگونه معرفی می‌کند: من قبل از هر چیز باید تاکید کنم که یک بازیگر هستم و این تاثیر زیادی بر نوع و سبک اجرای من در موسیقی داشت در واقع تئاتر نگاه من را به موسیقی و حتی اجرای آن تغییر داد.

وی ادامه داد: علاقه‌ام از کودکی به موسیقی از اجراهای نوازندگان محلی آغاز شد آهنگ‌های فولکلوریکی که ریشه در داستان‌های بومی منطقه داشت بعد از آن با وارد شدن در تئاتر و شروع فعالیت حرفه‌ای بازیگری موسیقی را به صورت حرفه‌ای دنبال نکردم اما همیشه علاقه زیادی به نوازندگی داشتم.

این فعال هنری در ادامه با اشاره به اینکه همیشه به دنبال ایده جدید در اجرا به ویژه موسیقی پاپ بودم گفت: کلیشه بودن اجرای موسیقی پاپ و علاقه خودم به اجرای موسیقی و ترانه‌های فولکلور باعث شد به این نوع و سبک ترانه خواندن روی بیاورم و همینطور که دیده شد اغلب ترانه‌ها به گویش و یا زبان بستکی است و در برخی دیگر نیز به صورت تلفیقی از فارسی بندری و بستکی استفاده شده است.

پانیزه یادآور شد: در واقع این تئاتر و بازیگری بود که توانست من را برای به دست آوردن این شیوه از اجرا همراهی کند، با تلاش، کوشش، تجربه و تمرین زیاد توانستم به یک شیوه اجرایی دست پیدا کنم که خوشبختانه انگار در جذب مخاطب موفق بوده است.

این موزیسین هرمزگانی در ادامه با تاکید بر اینکه در حال حاضر در فعالیت موسیقی بیشتر به فرم اجرایی فکر می‌کنم عنوان کرد: دغدغه اصلی من ارتباط با مخاطب است و در این راستا از شیوه استفاده از طنز البته نه به معنی لودگی است شاید اگر بخواهم به شکل دیگری این جمله را معنی کنم باید بگویم من به دنبال دیدن تماشگر هستم و باید تک‌تک تماشاگرانم را تماشا کنم.

این بازیگر تئاتر افزود: در اجرای موسیقی نخستین اولویت فرم اجرا بعد موسیقی و بعد اشعار و یا ترانه بوده است و به دلیل اینکه حضور مخاطب و ارتباط با آن برایم بسیار مهم بوده هیچ‌گاه به دنبال اجرای کنسرت یا برگزاری یک اجرا به شکل وسیع نبوده‌ام.

پانیزه در پاسخ به این سئوال که گاها شیوه اجرایی شما را به برخی از خوانندگان ایرانی شباهت می‌دهند و یا این را می‌گویند که شما الگوبرداری می‌کنید بیان کرد: گوش دادن به موسیقی خوب باعث ایجاد فکر خوب و ایده می‌شود من علاقه زیادی به انواع موسیقی‌های دنیا دارم اما با این نظر که تقلید می‌کنم موافق نیستم گرچه نباید کتمان کرد که به هر حال این گوش دادن‌ها در کار و شیوه اجرای من بی‌تاثیر نبوده است.

وی اضافه کرد: به دنبال فرم و شیوه اجرایی خودم هستم و همچنان در حال تجربه کردن، شاید در این میان برخی شباهت‌ها و یا تقلیدها وجود داشته باشد اما برای رسیدن به شکل نهایی باید راه زیادی را طی کنم.

این فعال هنری تصریح کرد: آنچه برای من بیشترین اهمیت در حوزه موسیقی دارد لذت بردن از نواختن و اجرای آن است در این میان البته، زیاد به موسیقی تلفیقی به شکل همنوازی سازهای مختلف در کنار یکدیگر اعتقادی ندارم و تک‌نوازی را ترجیح می‌دهم.

در ادامه این گفت‌وگو محمد سایبانی دیگر فعال فرهنگی هنری استان که مدیریت اجرای لبخند نارنجی را بر عهده داشت گفت: عدم تنوع و یک‌نواختی در اجرای پاپ چه در نوازندگی، فرم اجرا، ترانه و ادبیات و حتی در برخورد با موضوع سبب شد برای اجرای این برنامه به یک توافق برسیم.

وی در ادامه از بحران در گنجینه استفاده از واژگان در ترانه‌ها نام برد و تاکید کرد: بسیاری از ترانه‌ها با موضوع‌های کلیشه‌ای کلمات سطحی و یا همخوان نبودن با موضوع خوانده می‌شوند که این به عنوان یک بحران در حال حاضر مطرح است.

این فعال هنری افزود: به دنبال یک اتفاق تازه در موسیقی تازه و پرداختن به یک نگاه نو در آن بودیم زیرا اعتقاد دارم باید به سمت تغییر ذائقه مخاطب پیش رفت که این نیازمند برپایی اجراهای نو و تازه است همچنین پرداختن به ترانه و موسیقی فولکلور می‌تواند تاثیر زیادی در غنای فرهنگی داشته باشد.

اجرای لبخند نارنجی با نوازندگی و خوانندگی بهنام پانیزه با خوانش ۱۲ ترانه با نام‌های ای جانم، اخی دلوم، لبخند نارنجی، خال، آموکسی‌سیلین، بهترین مرد دنیا، گلسوم، شربت نعنا، زور میزنم، یک چی، شمد لاوی، اولین دخت و یک ریمیکس موسقی بستکی و با همراهی عباس دشتی ساز کاخون، رومینا تنی ساز ملودیکا، همخوانی الهام علیزاده و محمد سایبانی در فرهنگسرای طوبی بندرعباس اجرا شد.

==============

گزارش از آرتادخت زاهدی