آخرت…

آخرت…
…
چرا احسـاسـی در یارانمــان نیســـت؟/
صـفایی بر ســر و سـامــانمـان نیست؟
***
کجایت آســـــمان رونــــق نـــــدارد؟/
زمین با این فراخـــــی، نانمان نیســـت
***
چـه بغضـی در گلــــوی ابر خفتــــه!!/
هــــوا ســـنگین و بس بارانمـان نیست
***
بس اســـت آشـــفته بازاری به عـالـم/
دلی در ســـوگ دلــدارانمـان نیســــت
***
“دیانت” گر غــــلط تفســــیر گـــردد/
کـــه “علت”، باور و برهـــانمـان نیست
***
نگــــرد،،، اینجا بنـــی آدم نباشــــد،/
به دنیا یک نفـــر انســـانمــان نیســـت
***
اگر دنیا پر از افکــــار زشــــت است/
چــــراغی رهبــر ایمـــانمان نیســــت
***
اگـر همــدل نباشد، “دل” که باشـــد،/
گمـــانم “دل” دگر در جانمــــان نیست
***
که این طـاول پر است از خـون چرکین،/
دوایــــی موجب درمانمــــان نیســت
***
گهــــی درمان کنــــار دستمان هست/
گهــــی دســــتان ما دستانمان نیسـت
***
گهــــی آتش زنیـــــم یک موهــبت را/
ولی یک شــــعله در وجدانمـــان نیست
***
اگر گــرگــان لباس شـــیر پوشـــند،/
خبــــر از مـــردن شـــیرانمــان نیست
***
هــــر آن کس نی زند چــــوپان نباشد/
دگـــر نی بر لب چوپانمــــان نیســــت
***
به مســـجد جـــای پای دزد پیداســـت/
تو بنگــــر، دزدی در زندانمـــان نیست
***
در این میخانه جـــــام زهــــر نوشنــد/
که مومـــن ســاقی مهمانمــــان نیست
***
دگر “هــو هــو” نکن در محفــل، اینجا/
به دور ســـفره کس همخوانمــان نیست
***
“پلنگ از ناتوانــــی مهــــربان اســت”/
وفـــا در عهـــد و در پیمانمــــان نیست
***
خـــــدا…! آمـــــاده کن آن “آخرت” را/
امیــــدی بـــر دل ویرانمــــان نیســت
***
به ذاتت قبلـــه ای از نـــــو بنــــا کن/
که ســـقفی بر در و ایوانمـــــان نیست
…
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
محمدعبدالله بارکار (مَنظر)
manzarpoems.blogfa.com ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ