آقای رئیس جمهور! مادران این سرزمین آینه‌های بیداری‌اند و زاگرس‌های پایداری

آقای رییس جمهور!

به نظر من بزرگترین فاجعه جهان، مرگ مادر است، من اندوه شما را درک نمی کنم اما برایتان از خداوند صبر می خواهم و برای مادر عزیزت آرامش و آمرزش.

مادران این سرزمین آینه های بیداری اند و زاگرس های پایداری، مادرانی که میهن پرستند و شهید دادند و هنوز چشم بر درند، مادران داغدیده از مرگ ناعادلانه عزیزان، مادران تا صبح بیدار بر بستر بیماری جگرگوشه هاشان، مادران در بند، مادران در بستر کهولت و بیماری، اینان مادران ابدیند و رسولان عشق، اینان مادران منند، مادران شما هستند و مادران ایران زمین.

امروز مسوولیت شما به عنوان رییس جمهور برگزیده و محبوب این مردم سنگین تر است چرا که بزرگترین داغ جهان را لمس کرده اید و در قبال مادران این سرزمین مسئول‌تر هستید، امید که با بصیرت و مدد از آگاهی و تعالیم ایزد مهربانی ها و نیکی ها حال ناخوش سرزمین اهورایی مان را خوب کنید و شادی را به دل مادران و آزادی را به وجود و روحشان بازگردانید و راه بر جهالت ها و تیرگی ها ببندید.

آنچه با درایت شما تا کنون انجام شده بر کسی پوشیده نیست و امید که این صعود تا فتح قله ی عزت و آبادی این سرزمین در چشم جهانیان ادامه یابد و اخلاق و انسانیت آسیب دیده در هجمه ی فقر و بی عدالتی و کج اندیشی های نابخردانه دیروز، امروز بهبود یابد و روزی برسد که در هر کجای جهان سربلند بگوییم من ایرانی ام از سرزمین فراوانی، طبیعت منحصر به فرد و زیبا، انسان های شاد، هنرمندان رها، مادران و پدرانی با قلب هایی آسوده و بی داغ، سرشار از احترام به آزادی بیان و حس امید و آبادی و امنیت اجتماعی و اقتصادی.
” فرزند کوچک سرزمین اساطیری
بنیامین جوادی”