هر دل شده دیوانه ات…

ای سرو خوش بالا من، ای صوت خوش آوای من

گنجینه ی پنهان من، ای گوهر پیدای من/

هر دل شده دیوانه ات، از جاهل و فرزانه ات

گشته گدای خانه ات، ای شاه خوش سیمای من/

در من نگریک لحظه تا،خوش در بیابم عشق را

بر دل بباران آن ضیا،ای نور بی همتای من/

دل از کفم بیرون ببر، و آن را بشوی از خیر و شر

سینه بسوزان از شرر، ای سرورم، مولای من/

هر لحظه بودی در دلم، در خانه ام، در منزلم

باز آ که ویران گشته این، مرده دل شیدای من/

در ظلمت هجرم هنوز، باز آ و شمعی بر فروز

این دل، و این جان را بسوز، ای دلبر والای من/

من را بگیر از این منم، گر تو بفرمایی، منم

کآتش در این من می زنم، ای جان جان، آقای من/