“متولد ۲۵ خرداد شصتم”

آمدم بـا صبحـی از خـرداد شصت
گریه ام خندید و در چشمم شکست
کـودکی طعـم خـوش آلـوچـه شد
دست من همرنگ خـاک کوچه شد
قـصـه شـب ، خنـده مــادر بـزرگ
آروزیـم حـملـه ی بــره بـه گـرگ
اولـش بـا اسـب چـــوبـی تـاختـم
گــریه کـردم تیـلــه ام را بـاختـم
آب حـوض و ظهــر تـابستــان داغ
درد دل هــای متـرسـک هـای باغ
قــابـی از گلــهـای زرد و خـاطـره
رقـــص مــوی دخـتــران بـاکـره
رشـد کـردم استخـوانم جان گرفت
عـشــق ورزیـدم تنـم بـاران گرفت
لـمس نامفهوم تـن ، عشـق و عذاب
نـوجـوانـی، فصــل داغ ِ اضطـراب
فکـر کردن ها بـه ناممکن به سیب
جــاذبـه بـا شیطنتهــای عجیـب
بـا جــوانی قلبهـامـان آجــریست
آسمـان بوسـه هـا خـاکستـریست
درد را فهمیـده ام من تــازه گـی
سقـط عمــدی جنیـن زنــدگـی
ایـن مـن و آتشفشـان بغـض هـا
خس خس نـامـهـربان بغـض هـا
آسمـان ، خشم تگـرگ کینـه هـا
مـوجـهـا خامـوش در آیینــه هـا
آفتــابــم در ردایـــی از کســوف
آتـش افتـاده است امـا در حـروف
تـرکـش شعــرم شعـورم می شود
آسمـانـم خــاک گــورم می شود
وای بـر نـامــردمـان شعــر کـش
رخت بربند ازدوچشمم خواب خوش !
پــاره هـای پیـرهنـهـــای صبـور
دگمه های بی نشان بر خاک گـور
کوچــه هـامـان زخمهـای وا شده
در خیـابـان خشمهــا دریــا شده
آه لیــلی هـای بـی مجنـون شده
شیـر مـادر در گلــوها خـون شده
بـاز گـردیم و کمـی کـودک شویم
خستـه از نـامردمـی کودک شویم
یـادی از خـرداد هـای سال مست
آن زمان بـاران به دلها می نشست