دُختـــرِ خـان…

دُختـــرِ خـان…

دُختـــرِ خـان! گـوهـــرِ لیلــی-تَبـــارِ بَسـْـــتَکی!!/
شب-نَـوَرْدْ! آذیـن-قَمَـر! اَختــر-ســـوارِ بَسـْــتَکی!

شوخ و شیرین-پوش و شاعر-طبع و عطـرآگین-نفس/
نی شَـکَر! شـاهین-نَظَـر! ســیمین-هـَزارِ بَسـْـتَکی!

در کُهَــن-تاریـــخِ ایــران، ردِّ پـا داری در عشـــق!/
یـک تمـــــدّن زاده ای در یـادگـــــارِ بَســـْـــتَکی!

نســـل اَنــدر نســـلِ شــاعر، بـر جَمـالَت زُل زده!/
حُرمتِ شـــــعر و غــزل هـایِ دیــارِ بَســــْــتَکی!

مـی خـُروشَــد از عَبـایت، مـی چَکَـــد از مَقْنعــه!/
نقشِ خـوش-نقش و نگــارِ مانـدگـــارِ بَســـْــتَکی!

صــد قَلـَم فرهنــگِ تَـر، زانــو زَنــَد در مَحضــرت!/
نــاز کـم کُــن، دختــــرِ اندیشــــه-دارِ بَسـْـــتَکی

هَست سـیمین-رو و رنگیـن-خو و مُشکین-بو تر از؟!/
دُختِ زرّیـن-پیکـــر و سَـــنگین-عَیــارِ بَســـْـتَکی؟!

وَه! هلال-ابـرو و نازُک-رنگ و مِشــکین-خـطّ و خـال/
نـازِ شَــصْـتتِ، نـوگُـلِ چشــمان-خُمــارِ بَسـْــتَکی!

کوزه اش پُر مِـی، گلـوبنــدش، طـَلا، چـادر، دورنگ/
روسـری، یکدســت و دل در دســـتِ یارِ بَســْـتَکی

قـوری اش قُل قُل کنــد تـا هـِـی بجـوشــاند مــرا/
چـایِ عشـــق و شَـــکَّرِ شـــیرین-اَنـارِ بَسـْـــتَکی

غنچـه می خنـدد، عَسَـل-قنـد از لَبَـش ریـزِش کنـد!/
آن شــرابِ سُــرخ و شَــهدِ خـوش-گــوارِ بَســْتَکی

رقصِ تـن با لرزشـــی پیچیــــده در پیــــچِ بــَـدَن!/
«مشــقِ دَسـمالَش»(۱)بنــازم، آن نگـارِ بَسـْــتَکی

روز و شــب این کوچـه و آن کوچـه می گـردم دلا!/
چشــمِ مَنظـــر، در کمیـــنِ نـوبهــــارِ بَســْــتَکی!

پی نوشت:
۱ـ رقصِ اصیلِ بستکی که معروف
است به پابلندی یا مشـقِ دسـتمال
یا مشــقِ دَســمال.

محمدعبدالله بارکار(مَنظر)
manzarpoems.blogfa.com