حال من با تو عجب حالی به حالی می شود

شعر از:  فرامرز علی پور

حال من با تو عجب حالی به حالی می شود
کاسه ی صبرم زمانی کز تو خالی می شود

با هزاران وسوسه می آید این اندیشه و
زیر پاهای شما همرنگ قالی می شود

شاخه ی بشکسته ی کهنه درخت طاقتم
در هوای خنده ات ، تازه نهالی می شود

تا که می خواهد غزل هایم بنوشد از لبت
طعم لب های شما هم پرتقالی می شود

عطر افسون میزنی بر خستگی هایم وَ باز
چشم هایت عاشق چشم اهالی می شود

هفته‌هایم بی تو و این هفته هم مثل همه
روز و شب هایم که ناگه ، ماه و سالی می شود

پنجه‌هایم همنشین گیسوان مِی‌خوشت
امشب آیا دیدن ما احتمالی می شود؟