نگاهی کوتاه به شکل گیری آموزش و پرورش نوین در جنوب ایران

پایگاه خبری بادگیر در راستای معرفی ظرفیتهای آموزشی و فرهنگی جنوب کشور، سلسله مباحث پژوهشگر پارسیانی نصرالله کریمی را در چند مجموعه منتشر می کند.

در آن لحظه ای که تاریخ ایران زمین به بوی مدرسه ی« دارالفنون» جان می یافت و صدای زنگ کاروان دانش نوین از سمت اروپا به مقصد ایران، در پایتخت در محل دارالفنون جا گرفت، مردمان جنوب که همواره تشنه ی نشستن بر ساحل دریای علم بودند و در مکتب خانه های سنتی تنورشان داغ بود خود را مدیون می دانستند که سرکی به دارالفنون بکشند و چنین ره آوردی را بی نگاه، نگه ندارند چنین ذائقه ای پیر و جوان را برآن داشت که به استقبال روز روند و به رسم شمایل دارالفنون، دبستانی بنام «سعادت» در شهر بوشهر در سال۱۲۷۸ ش بنا کنند. و سعادت و نیکبختی را در خطه ی جنوب، بر سفره جنوبیان کشند و نگینی دیگر بر حلقه سبز خلیج همیشه فارس بنشانند و چنین ادعایی نمایندکه مدرسه ی سعادت« مادر مدارس جنوب ایران»است.

این دبستان پرورشگاه آزادی خواهانی شد که اندیشه را از حد و ثغور،فراتر برد و توانست زنگ دانایی را در سطح استان و فراتر تا کرانه ی بندر عباس، لنگه و خرمشهر به صدا درآورد و با طلوع فرزند دیگر بنام «دبیرستان سعادت»،تا آخرین های تاریخ، نی نوای کند.

نگارنده به مختصرشکل گیری آموزش و پرورش نوین در استانهای بوشهر ،هرمزگان و تعدادی از شهرهای جنوبی استانهای فارس و کرمان به چشم و نگاه شما تقدیم می کند

 ( خلاصه ای از کتاب تاریخچه ی آموزش و پرورش جنوب ایران تالیف نصرالله کریمی ،انتشارات حماسه قلم،چاپ اول ۱۳۹۳)