معرفی قلعه شیخ على حمادى واقع در بندر مقام + تصاویر

شناخت جاذبه های گردشگری و تاریخی هر نقطه از کشور به جذب گردشگر و توریست کمک می کند و می تواند اشتغالزایی خوبی را ایجاد نماید. پایگاه خبری بادگیر در همین راستا از پژوهش و تحقیق علاقمندانی که در این راستا گام بر می دارند با انتشار آثارشان حمایت می کند.

متن ذیل نوشته جناب آقای احمد توبک هست که پس از ویرایش در گروه گردشگری برای پایگاه خبری بادگیر ارسال شده است.

با کهنه و فرسوده شدن قلعه شیخ علاق که به عنوان اولین قلعه حمادی ها در مقام، شیخ على بن عبدالله حمادى تصمیم مى گیرد براى خود قلعه اى نو بسازد و سرانجام شروع به ساختن این قلعه در سمت شرق روستا مى کند.
بزرگان قوم ما روایت مى کنند که یک استاد بنا ى ماهر از ناحیه گچوىه بستک آورد، و برای او یک قلعه اى با طراز معمارى بسیار جدید و پیشرفته نسبت به طراز رایج معمارى در آن روزگار ساخت که فن و هنر بسیار شاهکارانه اى در ساختن آن بکار رفته، به ویژه نقوش و گچ برى های حرفه اى که در آن به کار رفته چشم هر بیننده اى به آن خیره مى کند.

این قلعه داراى تعداد زیادى اتاق و یک بادگیر و در وسط حیاط داراى یک پلکان سنگى مى باشد. اما دیوارها و اساس بنیان این قلعه از گل و خشت ساخته شده است.
در وسط حیاط آن یک حلقه چاه و یک درخت کنار وجود دارد. سال ساخت این قلعه روی دروازه حیاط قلعه که از چوب ساخته شده نوشته شده و آن، ١٣۵۶هجرى قمرى است و سال ها بعد از اتمام آن شیخ على به این قلعه منتقل مى شود و از داخل این مکان دوره ای جدید از حکمرانى این شیخ شروع مى شود، این شیخ در این دوره جدید(دهه ۴٠شمسی) و پادشاهى محمد رضاشاه از نفوذ و قدرت قابل ملاحظه ای در بین حکومت برخوردار بود. حتى در دوره محمدرضا شاه، شیخ على و جمعى از شیوخ منطقه به تهران دعوت شدند و از طریق لاوان با هواپیما به آنجا عزیمت نمودند.
شیخ على حمادى با دختر ارغوان خان اشکنان ازدواج نمود واین زن با او در این قلعه زندگى کرد و در داخل قلعه تعدادى خدمتگزار زن و مرد سیاه پوست که مسؤل خدمت به شیخ و همسر او و میهمانان آنان بودند وجود داشت.

شیخ على سالها بعد با مسافرت به شیراز زن دومى گرفت و این زن در شیراز زندگى مى کرد و به مقام نیامد.
در دوره جدید با افزایش هر چه بیشتر قدرت حکومت در مناطق دور به تدریج قدرت شیوخ و حکمرانان محلى کاسته شد، واین قبایل عربى حاکم در این دوره شروع به مهاجرت به کشورهای عربی نموده اما از بین آنها تنها کسى که در ایران ماندگار شد شیخ على حمادى بود و تا آخر عمرش با همسر اشکنانى و تنها خادم سیاه چرده خود بنام “داوود “در این قلعه زیست و در سال ١٣۶٨شمسی درگذشت و در مقام مدفون گردید.