در زمان کرونا نیز می شود قلباً صمیمی تر شد و جسماً پرتلاش

به گزارش بادگیر نیوز ؛ کارشناس روابط عمومی این شرکت در یادداشتی جهت قدردانی و انعکاس گوشه‌ای از تلاش های رانندگان این شرکت آورده است:

از آن جایی که در سال های دور شغل پدر راوی نیز رانندگی بوده و این خود دلیل متقنی است بدین منظور که به زعم نگارنده، رانندگی یکی از مشاغلی است که علاوه بر آن که مسئولیت جان خود را داری، گاه مسئولیت حیات افراد و یا اموال دیگر نیز به دست توست و پس این خود می طلبد که فردی چنین شغلی را برگزیند که مسئولیت پذیر باشد، متخصص و با تجربه.

مع الوصف به قول یکی از اساتید حوزه و دانشگاه، قشر رانندگان خصوصیاتی دارند که شمردن برخی از آن ها خالی لطف نیست: تقریبا همیشه در حرکتند و نه ساکن، این یعنی تمرین و تلاش برای بهتر شدن.

به شهر ها و مکان ها دل نمی بندند و نشان دهنده این است که ای انسان به این دنیای گذرا زیاده دل نبند و تعلقات خاطرت رابرای دیار باقی بذار و نه سرای فانی و مورد دیگر نیز هوشیارند نسبت به محیط پیرامون خویش در موقع رانندگی ،گاه شب ها نیز بیدار و در مسیرند و خلوتی دارند با حی لایموت و نجوایی شبانه.

علی ای حال این ایام که با بیماری منحوس کرونا دست و پنجه نرم می‌کنیم و دیگر ماسک و زدن آن جز لاینفک زندگی روزمره مان شده و نزدن آن در این روزها نشان دهنده توهین به اطرافیان تلقی شمرده می-شود،گاه نیز نشان دهنده فرهنگمان بسته به شرایط دارد که محیط پیرامونمان باز است و یا بسته، ماسک N 95 باید زد،چند لایه و… .

با این وجود، زندگی با همه محدودیت هایی که کوید ۱۹ برای آن به ارمغان آورده در جریان است و آدمی بارها و بارها در طول تاریخ نشان داده که موجودی منعطف است در برابر حادثه و بلایا و سعی در آن دارد که کم ترین ضربه را ببیند با انجام تمهیداتی .

اینک محدودیت‌هایی نوشته و برخی نانوشته اعمال شده در زندگیمان، سبب شده تا دلمان برای چیزهایی لک بزند و موارد پیش پا افتاده ای که تاکنون این قدر برایمان دست نیافتنی نشده بود؛ گفتگو های صمیمی، روبوسی ،دست دادن ، صلح رحم،شرکت در عروسی و… .

اما این روزها باید از برخی امور ذکر شده دست کشید به خاطر حفظ جان خود و عزیزانمان و یکی از این امور نرفتن به بیرون است و هرمکانی، مگر موارد ضروری.

لیکن در همین ایام نیز افرادی هستند که به فراخور کارشان تقریباً ساعات کثیری از روز را در محیط بیرون جهت جابجایی مسافر،کالا و… صرف می کنند از جمله در شرکت گاز هرمزگان، واحد خدمات اجتماعی و رفاهی، بخش نقلیه و برای کسب رزق حلال و رانندگان بی ادعا و پایه کار که با رعایت پروتکل های بهداشتی روزانه در پی امور محوله هستند و گاه تا پاسی از شب به تناسب شرایط کاری.

شواهد حاکی از آن است که کرونا نیز باعث نشده تا از صفا و صمیمیت بین آن ها بکاهد و اگر این روز ها جسما نتوانند یکدیگر را در آغوش بکشند، اما قلباً و زباناً، همدل و هم صدا هستند جهت اجرای امور شرکت در دیار دریا و سرزمین شور و شرجی.

اینک نیز که محرم ۱۴۴۲ فرا رسیده و دوچندان کرده این شور و شعور حسینی در سرزمین شزجی را در بین آن ها با مزین شدن ماشین هایشان به پرچم متبرک ابا عبدالله الحسین؛ سرور و سالار شهیدان.

با این اوصاف؛ خودروهای آن ¬ها به نوعی رسانه سیار شرکت و نشر ذکر و یاد اهل بیت شده اند در این ایام،رسانه ای کم هزینه و با جامعه مخاطب بالا،چه در شرکت و چه در شهر و یا حتی استان.

این مجموعه اقدامات خود سبب شد تا واحد روابط عمومی به پاس مجاهدت های آنان در صبحی دل انگیز و قبل از شروع کار، به نوعی صبحگاه مشترک گذاشته شود با رانندگان؛ چیدمان ماشین ها بر حسب رنگ و مدل آن هم در دوسمت محوطه، پژو ها در سمت راست و سمندها در سمت چپ و صاحبان آن ها ماسک زده کنار خودرو و دوشادوش پرچم متبرک نصب شده روی خودرو.

پس از هماهنگی های لازم و بودن تقریبا در یک خط خودروها، عکس هایی از قاب دوربین به یادگار گرفته شد، تکی ، دو نفره و جمعی تا در طول تاریخ این لحظات به یادگار ثبت شود و خاطره ای ماندگار برای آیندگان که بدانند در چهارم شهریور مصادف با پنجم محرم الحرام ۱۴۴۲ ، کرونا نیز نتوانست از صفا و صمیمیت بین پرسنل شرکت گاز استان هرمزگان و به خصوص صاحبان رسانه سیار شرکت بکاهد و خدشه ای وارد کند .

به زعم نگارنده در این روزها هرکدام می توانیم با نصب پرچم بر خودرو،سردرب خانه، مجتمع و یا محله خود یک رسانه مردمی باشیم جهت نشر و اشاعه فرهنگ عاشورایی چه در زمان کرونا و چه غیر کرونا… .

به قلم فریاد(حسین کرمی)